Geçtiğimiz günlerde İstanbul Büyükşehir Belediyesi tartışmalı poesium‘un ikincisini düzenlemiş, 30 küsur yıl önceki gibi Hilmi Yavuz (Zaman Gazetesi’ndeki kod adıyla İrfan Külyutmaz) ve müritleri gene başroldeymiş falan… Vallahi, bu poesium zamazingosu kapsamında söylenecek fazla bir şey yok. (30 küsur yıl önce de yoktu, şimdi de yok…) Aralık 2023 yılı itibariyle Poesium İstanbul organizasyona katılan şiir heveskârları birer “belediye şairi” olarak tescillendi. (Hilmi Yavuz zaten 30 küsur sene öncesinden tescilliydi.) Ece Ayhan‘ın 30 yıl önceki sözlerine atıfta bulunarak şöyle düşünüyorum: “Müesses ölüm yetmezmiş gibi müesses rant da şairlerle ve çocuklarla toplu fotoğraf çektirmek istiyor.” (Zy)
Heykeltıraş Çağdaş Erçelik’in eserleri incelikli duyguların ve edebiyat sahnelerinin eşsizliğini yansıtıyor. Erçelik’in heykellerine odaklanarak Zafer Yalçınpınar tarafından gerçekleştirilen söyleşiyle birlikte oluşturduğumuz Sahnenin Heykeli adlı özel seçkiyi sanatseverlere sunmaktan gurur duyuyoruz.
Önemli Not: “Sıkı şiire öncelik vermek” ve “imgelemin özgürleşmesini sağlamak” amacıyla dijital yayıncılık serüvenine başlayan UPAS Yayın‘ın tüm kitaplarını upas.evvel.org adresinden ücretsiz olarak okuyabilirsiniz.
(…) Önceleri göç etmek istedik birlikte olunca üşümüyordu yarınlarımız bizi yırtan dikenlerden çorba yapmıştık çaputa sarmıştık hasretleri öyleydi rutinlerimiz hep bir coşku doluydu vaazlarımız Hint kenevirine yaslandık olur olmaz ziyaretler bekledik uykularda hoş topraktı sürülecek kutlanacak hasattı bir cesedin gözüne konmuş bir sinekle açıldı rüya; -mağaramız usulsüz güdümü örten, mağaramız saf çömleğimiz duru suyumuz sana çekildik sendeyken seni aradık, mağaramız; kaynayan çorbamız ki yetindik buharıyla tutunduğumuz her şey bir sarmaşık gibi dolanıyordu yanı başımızda uzanıyordu bir dilber adaçayı bakışlı kantaron dokunuşlu çakan şimşeğin aydınlığı gezdiriyordu gölgelerini, ötekinin hırıldayan yüzünü, mağaramız; yoksunluğumuz, gövdemizi hafifletiyordu incelen bir duman gibi; bekliyorduk içimizdeki sesi. (…)
Mehmet Şenol Şişli (M.Ş.Ş.) “Ölü Sinema”, Plüton Yayın, Kasım 2023
Ernest Hemingway‘in Ezra Pound‘a yazdığı mektup ile Ezra Pound hakkındaki düşüncelerini içeren özel bir seçkiyi https://upas.evvel.org/?p=2419 adresinden okuyabilirsiniz.
Mert Can Aksoy‘un kendi sesinden… (Kayıt Tarihi: Ekim 2023)
and the doors are locked on us. ‘Cause money buys the access and we can’t pay the cost.
I
saldırır yarasalarına gölgesiz bir çarşının uzun zürafa boyunlarını bir yokuşta deneyen ve bir yarıkta erkekçe kendini deneyen ve düzlüklerin sırtlanıyla aşağı çekilirken radar ağızlarında dünyanın birden gövdeleşiyor ve onun evinde ve kuru kan sarkıtlarıyla ve bahçesini dişliyor bronz diş etlerinden tanıyorlar onu
-Buraya girmek için yılan soyundan olmak gerekiyor.
Körler Ülkesi Kadıköy’de, KargaBAR ve KargART ekseninde; 2007 yılında yayın hayatına başlayan Karga Mecmua’da 500’ün üstünde katılımcının gönüllü desteği ile 2000 civarı yazı, 2500 civarı orijinal görsel yer aldı.
Karga Mecmua’nın yayın serüvenine, ağırlıklı olarak 2007-2013 yılları arasında yayımlanmış 25 betikle (bkz: https://bit.ly/kargaca) katılmaktan onur duyduğumu ifade etmeliyim. Bu süreçte Tayfun Polat ile Utkan Çınar‘a -sahici/sıkı insan oldukları için- ne kadar teşekkür etsem azdır: Beni, metinlerimi, şiirlerimi ve evvel.org‘u hiçbir zaman, hiçbir sıkıntıda yalnız bırakmadılar… Her daim sağolsunlar, varolsunlar.
Küllük, 1940 yılında Alaeddin Hakgüder’in sahipliğinde/yönetiminde tek sayı yayınlanabilen fikir ve sanat dergisidir. Yazarları arasında Abidin Dino, Abidin Nesimi, Asaf Halet Çelebi, Fikret Adil, Hasan İzzetin Dinamo gibi isimler bulunan dergi ilk sayısında yer alan Orhan Veli şiiri nedeniyle İçişleri Bakanlığı’nca kapatılır. (Türkiye Sosyal Tarih Araştırma Vakfı)
(…) “Küçükken annemin üstümü örtüp gittiği gecelerde sözcükler gelirdi bana. Önce ayaklarımı ısıtırlar, sonra ellerimi, beni öperlerdi. Ben de öperdim onları. Birdenbire aydınlanırdı bir parmak, kolumdaki gaz lambası büyük avizelere dönüşürdü. Ben sözcüklerin nerelerden geldiklerini, evlerini, ağaçlarını, çiçeklerini düşünürdüm. Annelerini düşünürdüm sözcüklerin. Gece yaşamım sürüp giderdi, düş yaşamım da. Nasıl geçerdi uzun bir süre bilmiyorum. Yine sözcüklerin en güzeli uyandırırdı beni.
Sizler sevgili yapıtlarım, benim güneşlerimsiniz.
Hepinize başlarken ayrı ayrı sözlükler doğar içime. Ayrı ayrı gerçek basamakları, ayrı ayrı biçim yapıları, ayrı ayrı sesler, seslenmeler, ayrı ayrı sayı direnmeleri başlar bende.
Sizler odalarsınız. Birinden birine geçilen ya da geçilmeyen odalar. Ben bu odaların tümü. Sizlerin de bendeki kalabalık olmanız ne güzel. Taşıdığınız yönler yan yana getirilirse 360 dereceyi kaç kez aşar bilemiyorum. Bakış larınız öbür gerçekleri görürken, söylediğim bitiştirimlerle özel evreninizi yaratmaktasınız. Dışı dış doğaya değen, içi iç doğamızda olan.
Havaya Çizilen Dünya, ilk yapıtımsın. Sen kendi başına çok pencereli bir evsin. İçerdeki 21 yaşındaki çok elli bir genç, bütün yöreyi görmek için bütün pencereleri açmıştır. İnanıyor musun?
“Çocuk ve Allah”, 1. Baskı, 1935 Kapak: Ali Suavi Sonar
Çocuk ve Allah; İkinci kitabım; Sen bilinçaltımın biraz daha kalın çizgilerle yazıya geçirilmiş tasarımısın. En çok okunan yapıtımsın. ..Birbirinden ayrılmış ikişer dizeler büyük gerçekle yüz yüzedirler. Büyük gerçekle birleşmişlerdir. Seni bütün derinliğine dek inceleyecek birisi çıkarsa, işi çok güç. Diyebilirim ki ben seni açıklamak için sonraki yazdıklarıma ulaştım. Bitiremedim seni bugün bile.
Bana verdiğin evren, ne güzel ki sende bitmiyordu. Sen benim açık kapılar ülkemsin.
Seni yazarken İstanbul’dan ayrılmıştım. Anadolu’ya ilk doğu görevimi yapmak üzere atanmıştım. Bu süre, o günlerde üç yıl olarak belirlenmişti. Kendimi bilmediğim bölgelere götürürken İstanbul’dan evden o mutlu ortamlardan ayrılmıştım. Bir elimde bilinmez, bir elimde senin tasarın vardı. Sana “romanım” gözüyle bakıyordum. Bütün yaşamımı kapsıyordu biraz. … Yapıtın yürüyüşü kalın çizgileriyle bir ölümlüyü anlatır. Onun çocukluğundan başlayan sıcaklığı önce kendi gövdesini bulmuştur. Sonra yeryüzündeki öbür gövdeleri bulmuştur: ağaç, su, dağ, ova, dizi dizi kışlalar.
Kimi yerde 5 numaralı gaz lambalarının ışığı altında, kimi yerde mumla Ağrı dağı sırtlarında, Aras kıyılarında, çadırda, kağnı üzerinde, üç yıl bütün boş vakitlerimde, görev dışı sürelerimde yapıtımı ortaya çıkarmaya uğraştım. Açılır kapanır masa, açıır kapanır iskemle yaptırdım bu amaçla. Katır sırtında taşınsın, her yerde çalışabileyim diye. Üç yıllık zorunlu Doğu görevi biterken, bir şansla İstanbul’a atandım. Yeni yapıtım bitmişti. Onu bağrıma basarak İstanbul’a geldim.
Dağlarca’ya ithafen imzalı kitaplar…
Yayımlandığın günlerde Peyami Safa Cumhuriyet gazetesinin ikinci yüzünde iki büyük yazı yayımlamıştı. O yazılarda senin Türkçeye kazandırılmış, Türkçeye özgü bir “sürrealizm” olduğunu ileri sürmüştü. (ki sonradan birçok yazar bu konuda birleşmişlerdi.) Peyami Safa’nın bu yazısı Çocuk ve Allah’ın kimliği olmuştur. Yıllar sonra arkadaşım Cemal Süreyya’nın “Çocuk ve Allah yeni şiirimizin anayasasıdır” yargısına dek uzamıştır.” (…)
Bilindik anlamıyla -şiir kitabı normlarına uygunluk açısından- baktığımızda, 2007-2024 yılları arasında altı şiir kitabım yayımlandı. Bu şiir kitaplarımın üçü (Livar-2007 , Meydansız-2009 ve Dipsiz Göl-2023) ISBN standartlarında (uluslararası yayıncılık uygunluğuyla) indekslendi. Diğer kitaplarım ise ISBN standartlarıyla uyumluluk göstermiyor fakat Çalmayan-2014 , Kötü-2018 ve Dipsiz Göl-2023 adlı kitaplarım Avrupa Birliği çerçevesinde kullanılan Creative Commons (CC) Lisansı kapsamında yayımlandı. Tarihinsancısı-2017 adlı kitabım ise hiçbir uluslararası uygunluğa sahip değil.
Altı şiir kitabımda toplam 149 şiir, ortalama olarak A5 ebatlarına yakın toplam 323 kitap sayfasında yer bulmuş. (11 şiirim ise dışarıda kalmış; henüz “şiir kitabı” normunda bütünlenmemiş ve kâğıda geçmemiş.) Sanıyorum, şiir kitabı formunda olmayan diğer kitaplarıma serpiştirilmiş şiirlerimle, eski dergilerde yayımlanan şiir deneylerimle, çok eski defterlerde, kâğıt parçalarında ve internetin dehlizlerinde kalanlarla filan birlikte düşündüğümüzde; 180’e yakın şiirden oluşan bir yazım hayatım olmuş-oluyor, diyebiliriz. Okuyucular, yayımlanmış olan şiir içerikli tüm eserlerime, diğer edebiyat çalışmalarıma ve edebiyat hayatım kapsamındaki özgeçmişime https://zaferyalcinpinar.info adresinden ücretsiz olarak erişebiliyor.
Başta ifade ettiğim -şiir kitabı normlarına uygun- altı şiir kitabımda yer alan tüm şiirlerim için -okuyucu/takipçi isteklerini dikkate alarak- bir indeks oluşturdum. İndeksi kromatik olarak aşağıda detaylıca paylaşıyorum. Daha ne olsun! Şiiri seven, şiiri arayan, şiirden anlayan ve şiir okumak isteyenler için büyük bir hizmet…
Arjantinli yazar Julio Cortázar’ın kaleme aldığı yedi kısa hikâye çöpe atılmak üzereyken bulundu. Öykülerin yazara ait olup olmadığını kanıtlamak bir yıl sürdü…
Emperyalizme karşı mücadele kararlılığı
ve devrimle özdeşleşen Che Guevara‘yı
saygıyla anıyoruz. Büyük devrimciyi
ve tarihsel mücadelesini Julio Cortazár’ın
“Buluşma” adlı efsanevi metniyle
selâmlıyoruz: https://bit.ly/cortazarbulusma
12 Temmuz 2002’de vefat eden sıkı şair Ece Ayhan’ı saygıyla anıyoruz…
“Beni kafakola alamıyorlar. Şu anda bile -ki 60 yaşındayım- kafakola alamıyorlar.Bir beklentim yok. Bir şey istemiyorum. Ev istemiyorum, rüşvet istemiyorum, para istemiyorum, ödül istemiyorum.” Ece Ayhan
(…) Biri boğuk bir sesle haykırdı: “İşte ekmeğimize el koyan! İşte o! Onun yüzünden yiyecek hiçbir şeyimiz yok!” Komşular da iki büklüm olmuş annemin üzerine yürüdüler. Kalabalık sayılmazlardı, içinden boğucu pis bir kokunun yayıldığı pürüzlü bir duvarın kenarından ilerliyorlardı. Gocuklu adamlar komşuları silahla tehdit edince, donuk gözlerle silahlara baktılar ve açılıp geri çekildiler.
Babamın, annemi nasıl arayıp bulduğunu anlayamamıştım. Evlerden birinin mahzenine atılmıştı annem.
Oraya gittik. Hava kapalıydı, o kadar kapalıydı ki gökyüzü neredeyse yere değiyordu, şiddetli yağmur yağıyordu.
(…)
Dedem hikâyesini bitirdiğinde hâlâ dizlerine sarılıyordum. Eğer bana izin verilseydi, muhtemelen çöp konteynerlarına tırmanır ve o zamana kadar attığım bütün yiyecekleri bulur çıkarırdım. Af dilemek için… Yiyeceklerden, dedemden ve kendimden…
Arthur Conan Doyle: “Aşkı, savaşı ve kıtlığı deneyimlemeyenler yaşamış sayılmazlar,” diye yazmıştı. Savaş da aşk da kıtlık da insan ısdırabının özüdür. Ancak bazen insanla Tanrı arasındaki tek muhtemel diyalog sadece onlardan geçiyormuş gibi gelir bana.
Müzenin “Marmara Adası’na Değer Katanlar” bölümünde Yaşar ve Eleni Meral Yalçınpınar‘ın yaşam hikâyesi… (Hikâyeyi kaleme alan H. Can Yücel’e özel teşekkürlerimizi sunarız.)
Foxtrot; dans pistinde uzun, sürekli akan hareketlerle karakterize edilen pürüzsüz, ilerleyici bir danstır. Büyük grup müziği eşliğinde dans edilir. (Wikipedia)
