E V V 3 L

Şerhh Şiir ve Eleştiri Dergisi, Sayı: 3/4, 2016
Bkz: https://pasaj69.org/ece-ayhan-ve-komet-kartpostallar-ve-fotograflar/

Hamiş: EVV3L  kapsamında yayımlanan Ece Ayhan ilgilerinin indeksine https://bit.ly/eceindeks adresinden, “Bakışsız Bir Kedi Kara” adlı Ece Ayhan web sitesine ise https://zaferyalcinpinar.com/bakissiz.html adresinden ulaşabilirsiniz.

Evrim Hikmet Öğüt‘ün Mimar Sinan Üniversitesi kapsamında kaleme aldığı “Söz ve Sesin Sınırında Ece Ayhan Şiiri ve İlhan Usmanbaş’ın Bakışsız Bir Kedi Kara’sı” başlıklı makalenin tam metnine https://www.academia.edu/7514820 adresinden ulaşabilirsiniz.

Hamiş: EVV3L  kapsamında yayımlanan Ece Ayhan ilgilerinin indeksine https://bit.ly/eceindeks adresinden, “Bakışsız Bir Kedi Kara” adlı Ece Ayhan web sitesine ise https://zaferyalcinpinar.com/bakissiz.html adresinden ulaşabilirsiniz.

George Michael hayatını kaybetti…
https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-38432920

Fotoğraflar: Z. Yalçınpınar

Fotoğraflar: Zafer Yalçınpınar

Hamiş: Zafer Yalçınpınar’ın “Kendini Anlatan” fotoğraflarına https://zaferyalcinpinar.tumblr.com adresinden ulaşabilirsiniz.

1/
dalgalar geliyor gece vakti
ayak parmaklarıma kadar
gece
gidiyor dalgalar geri

2/
tek başına sokak pus
bulutlar sımsıkı birbirine
ay boğuluyor
gece

3/
(senkop)
sus pus var
ay boğuluyor

4/
bakar yüzün oyuk oyuk
karşımdan
kuşlar kalktı kalktı kondu
başladı yağmur yavaşlıyor
gece

5/
(koro)
bakar yüzün
oyuk oyuk

6,7/
(iki ölçü sustuk)
sessizlik buzlandı

8/
döndü durdu durdu dışarısı
kulağımda taş sesleri
birden
gece ilerliyor şimdi
geri:

9/
“Duygularım var” diye
bağırıyor coşkulu biri
perdelerin arkasından
geri çekiliyoruz

10/
biri başka bir yerlerden
“gündüze doğru” diyor
bitiriyor

Zafer Yalçınpınar
“Livar” adlı şiir kitabından… (2007)

İlhan Berk’in 1952 yılında yayımlanan
“Günaydın Yeryüzü” adlı şiir kitabının kapak görüntüsü…

İlhan Berk’in “Günaydın Yeryüzü” adlı şiir kitabını
https://yadi.sk/i/yMB2T1Ahmdz9K adresinden pdf biçeminde okuyabilirsiniz.

“Anadolu liselerinden birinde Fransızca öğretmenliği yapan N. İlhan Berk, komünizm propagandası yapmaktan sanık olarak Birinci Ağır Ceza Mahkemesi’ne verilmiştir. N. İlhan Berk, yazdığı GÜNAYDIN YERYÜZÜ adlı şiir kitabında komünizmi övücü mahiyette yayın yaptığı iddiasıyla mahkemeye verilmiştir. Dün başlayan duruşmasında sanığın kimliği tesbit edildikten sonra yargılanmasının gizli yapılmasına karar verilmiştir.”

10 Kasım 1953, Vatan Gazetesi

Hamiş: EVV3L kapsamında yayımlanan “İlhan Berk” başlıklı ilgilerin tümüne https://evvel.org/ilgi/ilhan-berk adresinden ulaşabilirsiniz.

Bkz: https://www.facebook.com/events/271015613296875

Abidin Dino’nun yayıma hazırladığı “Küllük” Dergisi’nin
Eylül 1940 tarihli ilk (ve son) sayısının kapak görüntüsü…
(Dergide İlhan Berk, Hüsamettin Bozok, Orhan Veli,
Fikret Adil yer alıyor… Görüntüyü büyütmek için tıklayınız.)

Hamiş: EVV3L kapsamında yayımlanan “Abidin Dino” başlıklı ilgilerin tümüne https://evvel.org/ilgi/abidin-dino adresinden ulaşabilirsiniz.

(…)
İşte bu eve böylece gelmiş ve ayakkabılarımı önünde çıkarmıştım. Yine aynı kapı, bir açık mektup, bir arzuhal gibi gözlerimin önünde açık duruyor. Okuyorum, diyor ki:

-Ölme! Senin ışıklı apartmanlarda yaşamanı istemem amma, kara toprağa da göçmene razı değilim. Biliyorum ki, gecelerin bu müthiş ayazına rağmen, yarın yine sabah güneşi yüzüme çarpacak; ısınacağım. Güneşe çevrilmiş bir tarla toprağı gibi mesut olacağım. Bu saadet tahtalarımı biraz daha buruşturup beni ihtiyarlatacak. Fakat ben, bir yıkıcının gelip beni sökeceği güne kadar yaşayacağım. Ayaza, yağmura, güneşe ve çatlaklarıma rağmen yaşayacağım. Yıkıcı, çivilerimi söküp tahtalarımı parça parça edecek. Çivilerimi demir fiyatına verip, tahtalarımı başka tahtalarla beraber kilosu kırk para, elli paradan satacak. Ben, tıpkı böyle, soğuk ayazlı bir gecelerde, nasibi yoklu ve mustarip yaşamak olan insanların sac sobalarında yanacağım. Işığım gözlerine vuracak onların. Ateşim sıcak bir anne eli gibi soğuk derilerini ısıtacak. Ve ben, işte böyle can verip kül olurken bile, ateşim ve ışığımla bahtsızlara saadet saçacağım. (…)

İşte gözlerimi sıkıyorum. Sımsıkı. Bir torbanın ağzını bağlar gibi, sımsıkı. (…)

İlhami Bekir Tez
“Taşlı Tarladaki Ev”, YKY, 3. Baskı, 2016, s.26-27

(…) Gözlerinde köyün gölünün mavi derinliği vardı. Herkesin gözü üzerindeydi; bu bakışların ardındaki kalpleri de üzerinde taşırdı. Bize baktığında sanki sırça bir tenimiz varmış gibi etin ardına geçip kalplerimizi görürdü. Hepimiz onu severdik; özellikle de çocuklar. Bizemneler neler anlatırdı! Sanki ağzından laf değil, nesneler çıkıyordu. Bütün köy onun kutsal varlığını koklar; kokusuyla sarhoş ve bütün hissederdi. (…)

Nasıl da seviyordu köydekileri! Uyumsuz evlilikleri düzeltmek, söz geçirilemeyen çocukları ana babalarına ya da ana babaları çocuklarına boyun eğdirmek, özellikle de acılı ve usanmış insanları avutmak ve herkesin huzurlu ölmesine yardım etmekten ibaretti hayatı.

Miguel De Unamuno
“Aziz Manuel”, Çev: Ceren Hasançebi, Sel Yay., 2016, ss. 8-9

Bkz: https://www.behance.net/gallery/46262739/
Butcher-Billys-Dark-Tales-From-The-Black-Mirror

“Kuzgun Acar’ın “Kuşlar” adlı heykeli, Kültür Bilincini Geliştirme Vakfı tarafından yürütülen restorasyon ve konservasyon projesinin ardından ait olduğu yuvasına, İstanbul Manifaturacılar Çarşısı’na geri döndü: https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/kultur-sanat/640781/_Kuslar__yuvaya_dondu.html

Hamiş: EVV3L kapsamında yayımlanan “Kuzgun Acar” başlıklı ilgilerin tümüne https://evvel.org/ilgi/kuzgun-acar adresinden ulaşabilirsiniz.

Yeniyetmelik günlerimde (90’ların tam ortasında) plaklardan ve cd’lerden kasetlere yaptığı çekimlerle ‘müzik/rock’ anlayışımı (aslında hayatımı) değiştiren “sıkı insan” Apaçi Ayhan vefat etti… Müthiş üzgünüm… (Zy)

Polis, Kadıköy Caferağa mahallesindeki 26A Kolektif Cafe’nin bulunduğu sokağı ablukaya aldı. Sokağı giriş çıkışlara kapattı: https://www.birgun.net/haber-detay/polisten-kadikoy-26a-cafe-ye-cay-ablukasi-137861.html

Kimi görür ay?

Bana “hoşgelmedin” dedi! Kentin karanlığa karışan dış kesimlerinden. Sarıydı, öylesine sakınımlı ve güzel, görünümün cama yansısında anlamı gördüm -eş- hatırlamadım onu, çünkü yürüttüğüm o, doğmadan, önceden beri. Ürkünç başıboşluğu yayılıyor sonsuz yüzeye, her doku alabildiğince içeriyor yumuşaklığını kaygan tınısından. Böyle bilmek her an korkunç geliyor, sürem o, yaşam payım. Sevgiyi arttırmak istiyorum, güvenle katlamak -benim değil hiçbir şey, kağıt, kalem, aşk- nereden geliyor bu dirim, bu nasıl açılması çiçeklerin, kendiliğinden eşzamanlılığı öyle yalın ve güç şahlanması coşkumun -ve kapanması ve yitişi bir böcek gibikısır ve buyurgan kanatları altında, zor sevi hep. (…)

Nilgün Marmara
“Kağıtlar”, Everest Yay., 1. Baskı, Kasım 2016, s.23