Oca
29
2008
0

YENİ ŞİAR: Her doğruyu söylemeye…

“HER doğruyu söylemeğe gelmezmiş, bir takım doğruları yaymamak, çokluktan, kamudan gizlemek gerekirmiş… Peki ama bir doğruyu söylememek, gizlemek, yayılmasını önlemeğe çalışmak o doğrunun yerinde duran yalanı sürdürmek demektir. Yalanın yalan olduğunu bilerek gene sürmesine bırakmağa hakkımız var mıdır? Bazı yalanlar kutsalmış onlara dokunmağa gelmezmiş… Bir şeyin yalan olduğunu anladık mı kutsallığına artık inanmıyoruz demektir; bunun için “kutsal yalan” sözü bir şeyin hem köşeli, hem de yuvarlak, hem katı hem de biçimsiz olduğunu söylemek gibi bir saçmadır. (…) Bir takım doğruların gizlenmesi gerektiğini ileri sürmek eski kibarlık, asillik düşüncesinin bir kalıntısıdır.  Bir yanda büyükler, kibarlar, damarlarında mavi kan akanlar var, onlar doğruları bilebilirler, onların bilmesinden bir kötülük gelmez; ama küçüklere, kibar olmayanlara, kölelere sakın açmayın!… Öyledir kişioğlu: kendisi için ille de bir takım ayrıcalıklar ister. Eski acunun kibarlığı, aristokratlığı yıkıldı ama onun yerine aydınlar türedi…
“Ben bunun yalan olduğunu biliyorum, ben buna inanmıyorum, ama kamunun bu bağlar altında kalması, onun anlamaması daha iyi olur” diyen kimse, öğrendiği, anladığı doğrulara lâyık olmayan kimsedir. İnandığı bir şey yoktur onun: bir şeyin ne doğru olduğunu düşünür, ne de yalan olduğunu… Ancak kendini düşünür, kendini büyük görmek için yol arar.
Her doğru söylenebilir, her doğru söylenmelidir, yoksa çevremizi aldatıyoruz, çevremize yalanı yayıyoruz demektir.

 
NURULLAH ATAÇ
Karalama Defteri, Hür Yayınları, 1962, 2.Basım, s.7-8

 

Oca
29
2008
0

Pazarlık aracından başka bir şey değildir.

Politika askeri eylemi yönettiği anda savaş psikolojiktir, şu bakımdan ki, orduların ilerleyişleri, pazarlık aracından başka bir şey değildir: Bunun içindir ki hanedan savaşları kendilerine amaç ararlarken kamuoyunu da yardıma çağırmışlar ve kendilerini psikolojik gereklere göre ayarlamışlardır. (…) Bir ara bozma tekniği, bir parçalama sanatıdır bu. Bu bakımdan devletler ya da uluslar arasındaki psikolojik savaş, yurttaşlar arasındaki iç çekişmelerin uluslararası alana aktarılışından başka bir şey değildir. (…) Birkaç asilzadenin suç ortaklığıyla Fransa krallığına kolayca girebilirsin. Ülkenin kapılarını sana açmak ve zaferini kolaylaştırmak için orada her zaman hoşnutsuzlar ve yenilik meraklıları vardır çünkü. (…) Klausewitz, “Çok zayıf, çok küçük olan, ihtiyat ile sağduyudan da artık hiç yararlanamayan kimse öyle bir noktaya gelir ki, sanki “bilgi”nin bütün olanakları ona yüz çevirmiştir. Bu durumda başvuracağı tek çare ise kurnazlıktır.” demekteydi. (…) Psikolojik savaş, düşmanı bizim irademizi yerine getirmeye zorlamak amacını güden politik bir zorbalık eylemidir. (…) Ak ve kara propagandanın yanı sıra her ikisinden de daha etkili olan başka bir propaganda aracı vardır; “Kurşuni” propaganda, verici ile alıcı arasında bir kararsızlık perdesi yaratmayı amaçlar…

Maurice Megret

Psikolojik Savaş, Çev. Samih Tiryakioğlu, Varlık Yayınları, 1972

 

Oca
26
2008
0

Görsel İş: “Kuşlar”

KUŞLAR-Zafer Yalçınpınar

Kuzgun Acar’ın anısına, saygıyla…

Not: Görsel işin büyük biçemine https://zaferyalcinpinar.com/kuslar.jpg adresinden bakabilirsiniz.

Oca
25
2008
1

BİLDİRİ: “TYS, bir halay takımının çalgısı olmamalıdır!”

Bugün TYS’den bana bir mektup geldi. (İşbu 2 sayfalık mektup https://zaferyalcinpinar.com/tysden1.jpg ve https://zaferyalcinpinar.com/tysden2.jpg adreslerinden indirilebilir ve okunabilir.)

Salih Bolat, beni TYS yönetim kuruluna bir dilekçeyle şikayet etmiş. TYS de benden “özür” bekliyormuş, beni kınıyormuş. Özür dilemez isem beni “disiplin kurulu”na sevk edeceklermiş vs.

Etsinler.

Şimdi, işbu dandik meseleye iki yönden bakmak lazım:

1.Salih Bolat’a ilişkin açı;

Salih Bolat’ın benim söylediklerimi anlaması için aynı şeyleri kaç kere daha tekrar etmem gerekiyor? Veya sağa sola dilekçe vermekle, edebiyat anlamında bir yerlere varılabilir mi? Salih Bolat, bana sataşmanın bir “kariyer basamağı” ya da “kilometre taşı” olmadığını -bunca olaydan sonra- hâlâ anlayamamış mı? Ve ayrıca ödül alan bir insanın “üzerinde ‘dünya güzeli’ yazan bir kuşakla sağda solda kırıtması” da bir edebiyat başarısı değildir… Kaldı ki ödülün alınması da verilmesi de bir başarı kıstası değildir bence.Salih Bey’e bunları anlattık, ama bir türlü anlamıyor. Bu nedenle Salih Bolat’ı bir kalemde geçiniz. Ne bu dilekçeyi TYS üzerinden sağa sola göndermekle, ne de ödül almakla çok önemli bir şey yapmadı, yapamaz. Çünkü onda öylesine bir derinlik, öylesine bir şiirsel kuvvet yok. Bunu kendisi de biliyor. Debelenip duruyor işte… Mesele bundan daha fazla bir şey değildir, yani bu kadardır.

2.TYS’ye ilişkin açı (Yani Enver Ercan, Mustafa Köz ve avanesinin açısı);

Ben bu Hz. Müptezel’le yani Enver Ercan’la davamı kapatmıştım ama anlaşılan o, söylediklerimden ve yaptıklarımdan falan ders almamış hiç…

Şimdi, bugünkü haliyle TYS denen oluşum, herkesin bildiği gibi Enver Ercan ve avanesinin, statüko veya saygınlık cukkalamak için kullandığı bir merci/makam haline gelmiştir. Yani bundan ibarettir. Mustafa Köz ve Enver Ercan’ın halaybaşı olduğu, kendi kendine çalıp oynayan bir taife…

Beni “disiplin kurulu”na vereceklermiş ki en çok buna güldüm. “Beni sendikadan ihraç etseler de rahatlasam” diye düşünüyordum zaten. Bu Salih Bolat’ın dilekçesi bir vesile olmuş olur. İyi de olur, çünkü TYS ile ilgili söyleyeceklerimi, orada yaşadığım gerçekleri daha rahat anlatırım böylece…

Şimdi Mustafa Köz’e, yani “Enver Ercan’ın fikir babası” meselesine özellikle gelelim. Çünkü işbu dandik dilekçeler vs onun başının altından çıkıyor. Geçenlerde Son Gemi’de Vecdi Çıracıoğlu ile birlikte oturuyorduk. Mustafa Köz bir ara yanımıza uğrayıp, Vecdi Abi’yle selamlaşıp şöyle demişti:

“Tys toplantısından, dershane toplantısından geliyorum.”

Sonradan, o kadar güldüm ki bu söze. Aklınca, Mustafa Köz, TYS üzerinden bana ders verecek… Önceleri “Su Resimleri” adlı kitabına duyduğum saygıdan dolayı çekiniyordum, ama artık ona da, Mustafa Köz’e de sözüm açıktır;

“Mustafa Köz, gitsin önce kendisine ders versin, kendi dükkanının önünü süpürsün. Ne bileyim, gitsin, bir danışmanlık kuruluşundan “bir kurumun nasıl yönetileceği üzerine dersler” falan alsınlar: “Zaman Yönetimi, Stratejik Planlama, Performansa Dayalı Bütçeleme ve Kalite Kavramları” gibi dersler alsınlar. Öyle, meyhanelerde “Dershane toplantısından geliyorum” vs söylemleriyle bir kurum yönetilmez, bir yere varılamaz. Mustafa Köz kendini bir “stratejiysen” zannedip, bana böyle komikliklerle gelmesin. İşine, dalgasına baksın ve dükkanının önünü süpürsün.”

Sonuç olarak da şu aşağıdaki tümceyi -ayağa kalkarak- söyleyebiliriz;

TYS, bir halay takımının çalgısı (enstrumanı) olmamalıdır.

ZAFER YALÇINPINAR – 18 Ocak 2008 – Erenköyü

Ayrıca, bkz: https://zaferyalcinpinar.com/blog/?p=261 (Hz. Müptezel’le İkinci Karşılaşma)

Written by in: Duyurular, Tartışmalar | Etiketler:
Oca
24
2008
0

Ona gölgeyi ver.

12.

SEN DE KONUŞ

Sen de konuş,

en son konuş,

söyle diyeceğini.

 

Konuş-

ama hayırı ayırma evetten.

Anlamı da ver söylediğine:

Ona gölgeyi ver.

 

15.

ADI KEKELENEN bir dünya,

konuk etmiş olacak beni,

yani bir isim, bir duvarın terlediği, duvar boyu

bir yaranın tadına baktığı nokta

 

Paul Celan

Ölüm Fügü, Çev: Ahmet Cemal, İyi Şeyler Yayıncılık, 1994

 

Oca
22
2008
0

Hikâye Müsabakasının Neticesi

 

 

Yukarıdaki kupür Yeditepe Dergisi’nin 1950 yılında yayımlanan 3. sayısında yer almaktadır.

Oca
17
2008
0

Kelimenin Yüzü’ne ilişkin Söyleşiler

Son günlerde “Kelimenin Yüzü” adlı kitabıma ilişkin 2 adet söyleşi yaptık…

“G. Sesil Sar” ve “Davut Yücel”in benimle yaptıkları bu son söyleşilere ve ayrıca bugüne kadar verdiğim tüm söyleşilere https://zaferyalcinpinar.com/dilinkemigi.html adresinden ulaşabilirsiniz.

Oca
17
2008
0

Şiir: Kişilik (F.H. Dağlarca)

Kişilik

En eski adamlar benzerdi hayvanlara
Örtünmeleri çok azdı
Görünürlerdi daha çok
Daha çok ayakları
Daha çok elleri vardı

Eski adamlar
Yalan söylemezdi aydınlığa karşı
Dediklerinden dönmezlerdi
O yedi yıldıza karşı

Ağu içerlerdi eski adamlar
Baş eğmemek için
Gerçeği yaşatmak için
Nedir bu mırıldanma

Eski adamlar hayvandı desene

 

FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA
İçimdeki Şiir Hayvanı, Norgunk Yayınları, s.13, 2007

 

Written by in: Usta Beni Öldür! (AKSAK KOLAj) | Etiketler:
Oca
17
2008
0

Duvar Yazısı: “Edebiyat Eğlenceli Değildir!”

K Dergisi’nin Söylemi: Edebiyat Eğlencelidir…

Duvar’ın Söylemi: Edebiyat Eğlenceli Değildir!

K Dergisi: Alkım Kitapçısı’nın Dergisi

Yer: Kadıköy (Körler Ülkesi) Alkım Kitpçısı’nın Arka Duvarı

Oca
09
2008
3

Ali Enver Ercan(Hz. Müptezel) ile İkinci Karşılaşma!

Ali Enver Ercan (namı diğer Hz. Müptezel) ile bugün, yani 9 Ocak 2008 tarihinde, gene karşılaşmış bulunmaktayım. Meğer ben ne kadar temiz yürekli bir adammışım ve şu dünya da ne kadar küçükmüş… Bugün yaşadığım şeyler, bugünkü karşılaşma bunu kanıtlıyor.

Hemen anlatayım:

Bugün, çeşitli işler için saat 17:30 sularında Kadıköy’deydim. 19:00’da işyerinden Kadıköy’e dönecek olan eşimi beklerken, zaman öldürmek için sahafları gezmeye karar verdim. Uzun zamandır uğramadığım Ün Sahaf’a uğradım ve 2 Ytl’ye satılan şiir kitaplarını incelemeye başladım.Kitapların arasından Ali Enver Ercan’ın “Eksik Yaşam” adlı kitabı çıkmaz mı… Ün sahaf’ın sahibini yanıma çağırıp, kitabı ve kitabın arkasındaki resmi gösterip beraberce güldük… (Kitapların arasından Mesut Aşkın’ın ilk şiir kitabı olan  “Çocuk Gülünce” adlı kitap da çıktı.) Her iki kitabı ve bulduğum bazı diğer kitapları da satın alıp dükkandan çıktım. “Som Gemi” adlı mekâna gittim ve orada Mesut Aşkın’la karşılaştık, sahaftan bulduğum kitabı Mesut Aşkın’ın kendisine imzalattım. Enver Ercan’ın “eksik yaşam” adlı kitabını ve kitabın arkasındaki o ünlü fotoğraf ile yazıyı  da Mesut Aşkın’a ayrıca gösterdim, güldük. Sonra, biraz daha sohbet ettik ve Son Gemi’den çıkıp beni Starbucks’da (eski postanenin yakınlarında, yeni açılan yerde)  bekleyen eşimin yanına doğru yollandım. Starbucks’a girmiştim ki bir de baktım, karşımda Ali Enver Ercan… Beni tanımamazlıktan geldi ve hemen Starbucks’dan çıktı. Eşimin oturduğu masaya, elimdeki kitapları ve kafamdaki şapkayı bıraktım, paltomun önünü açtım, “Eksik Yaşam” adlı kitabı da yanıma alarak Enver Ercan’ın peşine düştüm. Enver Paşa, Starbucks’ın yanında ufak bir girişi olan Seyhan Müzik’e girdi. Arkasından ben de girdim. Gene beni tanımamazlıktan geldi. Sonunda dayanamayıp: “Enver bey!” dedim. Döndü. Elimdeki “Eksik Yaşam” adlı kitabı(yani Enver Ercan’ın o meşhur kendi kitabını) ona, bizzat uzatarak “Ben Zafer Yalçınpınar, bunu alın!” dedim. Sinirlendi ve “Ben senin gibi bir adamdan bir şey almam!” dedi. Güldüm ve kitabı ona yeniden uzatarak “Şimdi, bu kitabı alıyor musunuz, almıyor musunuz?” diye sordum. Seyhan Müzik’in alt katındaki herkes bize bakıyordu. “Alayım bari!” dedi, kitabı aldı ve şöyle devam etti:

“Bak, sen terbiyesizsin… Edebiyat dünyasında kötü üne kavuştun…  Ayrıca o kız benim sevgilim falan değil, Almanya’da yaşıyor…” dedi.

Ona hafifçe gülümsedim ve çektim gittim; Enver Ercan’ı, elinde “Eksik Yaşam” adlı ilk kitabıyla, çeşitli haysiyet çelişkileriyle ve tüm bu yaşananların ağırlığıyla başbaşa bırakıp gittim. Orada öylece kala kaldı.

Sonra, eşimle birlikte eve geldik. Ve zamanında babamın Gökçeada’dan satın aldığı yıllanmış bir el yapımı şarabı açıp, içtik.

Kendi kendime şöyle dedim:

“Eh, Hz. Müptezel’in kendi dandik gerçeğini, onun kendi eline de verdik… Enver Ercan işi, bu dandik dava da halledilmiştir. Daha fazlasına gerek yok… ”

Biliniz ki şu an, kimse benden daha mutlu olamaz.

Zafer Yalçınpınar 9 Ocak 2008, Saat “22:09”

Oca
08
2008
3

Ece Ayhan’ın Şiirleri Üzerine Bir Araştırma (Erdoğan Kul)

Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, YENİ TÜRK EDEBİYATI ANABİLİM DALI bünyesinde Erdoğan Kul’un hazırladığı “Ece Ayhan’ın Şiirleri Üzerine Bir Araştırma” adlı doktora tezini yeni farkettim. (Tezin 550 sayfalık tam metnini https://acikarsiv.ankara.edu.tr/fulltext/2532.pdf adresinden indirebilirsiniz.)

Dün gibi hatırlıyorum; bundan 3 sene önce bir toplantıda Sezai Sarıoğlu’yla karşılaşmıştık. Ona Ece Ayhan’dan bahsettim ve bildiğim bazı şeyleri anlattım, o ise söylediklerimi dikkate almayıp “Ece Ayhan kötücüldür ve önemsenecek bir tarafı da yoktur…” demişti. Ben de yanlış ve eksik düşündüğünü, Ece Ayhan ve yazdıkları hakkında bir yüksek lisans derecesi tezinin yazılmış olduğunu söyledim. Şaşırmış, kızmış ve bana inanmamıştı. Ben de tuttum, katıldığımız toplantının ertesi günü söz konusu tezi e-posta aracılığıyla ona gönderdim…

Şimdi ise, bugün gelinen seviyede, Ece Ayhan üzerine bir doktora tezi yazılmış, tamamlanmış bulunuyor. Bu durumdan sonsuz derecede heyecanlandığımı hemen bildireyim. Dün ve bugün, hemen ilgili tezden bölümler okuyup durdum ve Erdoğan Kul’un Ece Ayhan şiirini iyi/sıkı biçimde içselleştirmiş olduğu, Ece Ayhan şiirini son derece derli toplu, tutarlı ve yetkin bir biçimde ele aldığı/sezdiği kanısındayım. Tezi okumayı ne zaman bitiririm, nihai izlenime ne zaman sahip olurum tam olarak bilmiyorum ama, işbu tezin bir şekilde kitaplaştırılması gerektiğine inanıyorum. Erdoğan Kul’u tanımam etmem, ama Sezar’ın hakkını -öyle ya da böyle- Sezar’a vermek gerekiyor: Sıkı bir iş çıkmış ortaya… Umarım, Erdoğan Kul, Ece Ayhan çalışmalarına Doçentlik seviyesinde de devam eder.

Bu tez de dahil olmak üzre, geçtiğimiz 2007 yılı bize Ece Ayhan hakkında şu işleri sunmuş oluyor:

– “Ece Ayhan – Poelitika” yayımlandı.

– Emine Sevgi’nin Ece Ayhan anıları YKY’den yayımlandı.

– Ece Ayhan hakkında 550 sayfalık bir doktora tezi tamamlandı ve internetten yayımlandı.

– Ece Ayhan’la ilgili çıkan yeni kitaplara yönelik yazılara ve söyleşilere gazeteler ile gazetelerin kitap eklerinde yer verildi.

– Daha 2 gün önce Ece Ayhan’ın ismini duyduğunda silahına davranan bir sürü dandik yazar ve şiir heveslisi, yazdıkları -sözde- poetika metinlerinde “Ece Ayhan”ın ismini saçma bağlamlarla, kuru alıntılarla, uyduruk söylemlerle (Ece Ayhan’ın sıkılığından bihaber bir şekilde) de olsa anmaya başladılar. Titrek editörler de bu -kahrolası- Ece Ayhan merkezli yazıları belki “seve seve”, belki de ” s.ke s.ke” yayımladılar.

– “Soldan çok solcu” olan o eski ve tıfıl abiler, meyhane muhabbetlerinde Ece Ayhan’ın adını bol bol anmaya, onun ismini mücbir sebeplerden dolayı bol bol telaffuz etmeye başladılar.

Bu olanların tümünden sonsuz keyif aldığımı bildirmeliyim. Bildirmeliyim çünkü “haklılığın inadı” diye bir şey vardır. Bâzı fikir keli adamlar bunu yeni yeni kavrıyorlar. Ama “seve seve” mi yoksa ” s.ke s.ke” mi kavrıyorlar, işin orasını tam olarak bilemem. Bilinmez de.

Written by in: Usta Beni Öldür! (AKSAK KOLAj) | Etiketler: ,
Oca
07
2008
0

Söyleşi: Bir Bienal’in Bilançosu

Bienal ve küratörlük mantığının çelişkileri üzerine Cavit Mukaddes’le söyleşidir:

https://www.birgun.net/bolum-95-haber-56524.html#haber_basi

Oca
07
2008
1

Orhan Kemal, Sait Faik’i anlatıyor…(TRT Arşivinden…)

https://www.youtube.com/watch?v=QBrd8xKBwNk adresinden ilgili videoyu izleyebilirsiniz.

Ve fakat, videoyu izlerken, şu aşağıda yazanları da aklınızda bulundurunuz:

Sait Faik/ Biraz haksızlık edildi adama. Yapayalnız bırakıldı. Bir gün Nisuaz’da bir grup adama bir şeyler anlatmak ister. Aslında edebiyat çevrelerine pek girmezdi ama, o gün orada işte. Orhan Kemal’de orada… Orhan Kemal, Sait Faik konuşmak isteyince şapkasını çıkarıyor, Orhan Kemal köylü kökenli olduğu için kapalı yerde şapkayla oturur, köylüler kapalı yerde şapka çıkarmaz ya evet bu sefer şapkasını çıkarıyor, “Sen şapkama anlat” diyor, kendi konuşmasını sürdürüyor. Sait Faik dövünerek çıkıyor. Bir şey de yapmıyor. Horlandı.

Ece Ayhan, Aynalı Denemeler, YKY, 2.Baskı, 2001, s.48

Oca
04
2008
0

Kalakaldık mı?

(…) Yine Çengeköy’e geldik sonunda, yukarılarda elektiriği ve suyu olmayan bir eski ev işte. 14 numaralı gaz lambası ışığı iyidir. (…) Çengelköy’deki ev yıkılacak. Şimdiden çıkmam isteniyor zaten. Demek gaz lambasıyla yaşamak bile olmuyormuş. Eh, sağlık durumum da pek iyi sayılmaz. Almış yürümüş dedikoduların da bunda payı var tabii.(Ki çoğu doğru değil, ama ne yapacaksın.) (…) Artık 64 yaşına bastık. Nice acılar çektik. Tek böbrekle yaşıyorum şimdi. Kalp iyice büyümüş, güm! güm! göğüs kafesini zorluyor. Bir tek sol kulakla duyuyordum, o da ağırlaştı.  Şimdi de sağ dikili göz kanlandı, kan oturan göz çok acıyor. Terslikler arka arkaya geliyor! (geçen yaz iki ameliyat geçirdim, kulak kepçesinde büyüyen bir kanser uru,iyi huyluymuş her nasılsa ve arkasından safra kesesi ameliyatı. Yani vartalar bende gırla! Öyle ama sıfırı da her anlamda tükettik. Kalakaldık mı?

 

Ece Ayhan’ın Sevgi Özdamar’a yazdığı mektuplardan…

“Kendi Kendinin Terzisi Bir Kambur”, Sevgi Özdamar, YKY, 2007, 1.Baskı

 

Written by in: Usta Beni Öldür! (AKSAK KOLAj) | Etiketler:
Oca
03
2008
0

Şiir: Üç! (Davut Yücel)

I.

Bir lir eşliğinde dinliyor,

                 önünde hiç olmadığı kadar açık bir elma var;

                 kendini hiç sakınmamış.

II.

Bir lir eşliğinde kadın sesi ile dinliyor.

                   Kapılar ardına kadar açık, sanki bir dağın

                   zilini çalıyor, zamanı mı gelmiş? Aklında

                   bir zil var.

(…) 

Davut Yücel

 

Oca
02
2008
0

Haber: Bir Egomanyak Olarak Orhan Pamuk

ABD’li gazeteci Orhan Pamuk için ‘egomanyak’ dedi
Kanada’nın önde gelen gazetelerinden Globe and Mail’de Pamuk üzerine
bir makale yazan ABD’li gazeteci Claire Berlinski, yazardan
“egomanyak” diye söz etti.

İSTANBUL – Dış basınında genellikle hakkındaki övgü dolu yazılarla yer
alan Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk, bu kez farklı bir tavırla karşı
karşıya kaldı. Kanada’nın önde gelen gazetelerinden Globe and Mail
için Pamuk hakkında bir makale kaleme alan Amerikalı gazeteci Claire
Berlinski, ünlü yazar için alaycı ifadeler kullandı. ‘Öteki Renkler’
kitabında farklı bir Orhan Pamuk profili çizen Berlinski, yazısına
“Bir ermiş mi, yoksa bir gösteriş meraklısı mı” başlığını attı.
Berlinski, ünlü yazar için şu ifadeleri kullandı:
“Orhan Pamuk İstanbul’da, yani Doğu ve Batı arasında yaşıyor.
Kitaplarında bundan bahsetmesi şaşırtıcı değil. Bu New York’un
metropol olduğunu söylemek kadar klişe… Hamburger yerken bile ne
kadar melankolik olduğunu anlatıyor. Bu melankolik egomanyakla yemeğe
çıktığınızı düşünebiliyor musunuz? Kafeye boğazlı kazağıyla gelip
Dostoyevski kitabını yüzü dışarı bakacak şekilde masaya koyuyor. Bir
dakika içinde de Türkiye’deki birçok kişinin aksine kitap okuduğunu
söylüyor. Sonra da defalarca yineliyor. Şikayetçi olduğu kesime ne
kadar benzediğini fark etmiyor.”
Kaynak: NTVMSNBC

Powered by WordPress | Theme: Aeros 2.0 by TheBuckmaker.com