(…) ve yüzünde kendine güvenen haşin bir ifade veya günah ve sessizliğin ifadesi bulunan kişi ise Matthews Peters, grubun veya zamanının kahramanı gibi görünüyor, böylece onunla ilgili duyduklarınız hep gizliden gizlice söylenmiştir, evrenin on köşesine yayılmış Tathagata dünyalarının öte yanında var olan bütün barlardaki ve bar olmayan yerlerdeki bütün sarhoşların ve sarhoş olmayanların anlattığı gizli hikâyeleri duymuşsunuzdur, şimdiye kadar yaşamış bütün sivrisineklerin hayaleti gibidir; dünyanın bütün hikâyesi dibinden bir kum çıkarana kadar Pasifik’i defalarca boğmaya yetecek kadar ağırdır. (…)
Jack Kerouac
“Yalnız Gezgin”, Ayrıntı Yay., 2013, s.13-14
