(…)“Bir şehrin bu kadar ıssız olabileceği aklıma gelmezdi.” diye düşündü. Yoldan geçen bir taksi onu müşteri zannederek yavaşladı, sonra yoluna devam etti.
Saat gibi tıkır tıkır işleyen şehir yaşamının kısa bir süre için aksamasına içten içe seviniyordu. Evinde hissettiği mahremiyeti ve yalnızlığı şimdi sokaklarda yaşayabiliyor, bu durumdan gurur duyuyordu.(…)
Zafer Yalçınpınar
“Sığın(m)ak” adlı öyküsünden… (2002)
Hamiş: Öykünün tam metnine https://zaferyalcinpinar.com/o1.html adresinden ulaşabilirsiniz.
