(…)
Kısa yaz gecesi hızla eriyip gitti, yeşil vadinin derinlerinden buharlar yükseldi, yüz binlerce ağaçta özsu kaynadı, Klingsor’un kuş uykusunda yüz binlerce rüya fışkırdı, ruhu hayatının aynalar salonundan eçti, orada bütün resimler çoğalıyor, her seferinde yeni bir surat ve yeni bir anlamla birbiriyle karşılaşıyor, yeni bağlantılar kuruyorlardı, sanki yıldızlı bir gökyüzü tavla zarlarının sallandığı kaba konulup çalkalanıyordu.
(…)
(…)
(…)
Hermann HESSE
“Klingsor’un Son Yazı”, Çev: İlknur Özdemir
YKY, 7, Baskı, 2022, ss. 14-15,39, 44, 57
