1/
Karanlık boş odanın içinde
çizgisiz siyah bir dosya kâğıdı.
(…)
3/
(…)
yoksa iyi akşamlar dediğimiz yüzler
evlerinde ne yaparlar sonra?
Yalnızlık hâkimdir her şeye
diye gümler karanlık
içimizdeki çölün üzerine.
(…)
6/
(…)
her gün yeni bir gerçek;
kullanılmış,
yeni bir ad koyar gibi;
mide bulandıran.
Aramak boşuna
özgür kalacaksınız
özgür bırakırsanız
bir soru kemirecek içinizi…
Kiminle konuşuyorum?
Hiç kimse.
Yankılanır duvarlarınızda
kaçamaz olursunuz
bir kuşku kaplar derinleri
irkilir gibi kuşlar
avuçların içinde.
(…)
8/
(…)
bir kuyumcu titremişti yatağında
içinden bir şeyler uçmuş gibi
utandığınız bir anı terk ederken sizi
(…)
keşke görülseydi
keşke bilinseydi
balkonda vişne suyu içen birisinin
uzak trajedilere gebe olduğu.
(…)
M(ehmet) Ş(enol) Ş(işli)
“Sayıklayanlar”, Esen Kitap, Mayıs 2015,
ss. 11, 16, 26, 31, 32
