(…)
HEPSİ— (Koro halinde) Evet, evet omlet, bol bol omlet!
Devinim ve gürültü birden kesilir. Jak’ın güçsüz bir sesle şöyle söylendiği duyulur:
JAK—Karamsarlar!
HEPSİ— (Gücenmiş) Efendim? Nasıl cesaret ediyor? Ne oluyor buna? Hep o! Hiç memnun olmaz!
Kendisine yaklaşırlar. Gergin bir sessizlik.
JAK— Hiçlikçiler, yadsımacılar!
ROBER BABA— Demiştim ben, buna güvenilmez.
JAK BABA— (Oğluna) İnancını mı yitirdin sen?
ROBER ANNE— İnancı yok!
JAK BABA— (Oğluna) Haydi, söylesene, ne istiyorsun?
JAK— Bir ışık pınarı, akkor su, buzdan ateş, ateşten karlar istiyorum.
(…)
Eugene IONESCO
“Jack ya da Boyuneğme”, Çev: P. Caporal-İ.Denker, Ataç Kitabevi, 1964, s.59
