(Yedi yıl sonra, bir şiirin negatifi…)
Bir adam örgüsünden çıkıyor kadının: Gökyüzü bulutsuz ve yürüyüşsüz.
Bir taşı büyütüyor adamın yalanlı kalbi: Ağaç sallantısız ve meyvesiz.
Bir biletçi para basıyor: Örgücü kadın dimdik ileriye bakıyor.
1.
bir dağdan geri dönüyor rüzgâr
güneş sönüyor muhasebeci gibi beceriksiz
kadın adamı doğru anlıyor, yanlış
_______adam kadının yanlış anladığını biliyor, doğru
_______________bir nokta yerini başka bir noktaya bırakıyor
“gündüz” diye bağırıyor kadın aşağıdan yukarı beyaz bir yelken
kadın ile adamın arasındaki ışıksızlık büyük söngü ustası
(…)
Zafer Yalçınpınar
15 Haziran 2012
Şiirin tam metnine https://zaferyalcinpinar.com/s100.html adresinden ulaşabilirsiniz.
Ayrıca Bkz: İki Kişilik Ada Çarpıntısı (2005)
