(…)Bazı eleştiricilerin söylediği gibi ,“İkinci Yeniler” ekolü doğumundan bir iki yıl sonra ölmüştür. Ben bu konuda, bu derece insafsız değilim. Toplumumuz “İkinci yeniler”i sevmek, benimsemek için gerekli çabayı göstermemiştir. Bence “İkinci Yeniler”, kolay, rahat, lâti lokum bir sanat anlayışı içinde değildirler. Bugünkü şiir okuyucusu, çok gariptir, dünün şiir okuyucusuna bakıp, kafasını yormaktan, uzun uzun düşünmekten hoşlanmaz. Tıpkı hazır elbiselere, hazır fikirlere, harcına hiçbir emek katmadığı hazır apartmanlara sonu gelmez bir tembellik ve rahatlık içinde sahip çıkmak, yerleşmek ister gibidir.(…) “İkinci Yeniler”, üzüntü ile söylemek isterim ki, daha ileride anlaşılmak, sevilmek şansını da kaybetmiş gibi görünüyorlar. Toplumumuz, her gün biraz daha ileri, biraz daha olumlu bir sanat ve şiir anlayışına gideceği yerde aksine geri yürümekte, şiir pazarında âdilik, bayağılık rüzgârı esmekte, büyük bir kitle şarkı güftesi bile olmayacak şiirleri okuyup tutmaktadır.
Baki Süha Ediboğlu,
“Bizim Kuşak ve Ötekiler”, Varlık Yayınları, 1968, s.264-266
