(…)
Meto, Murat’la birlikte çimlere uzanmış denizin dalgalanışını, kıyıya getirdiği çığlıkları ve lodos parçalarını seyrediyor, kafasında oluşturduğu şekilleri, o anki ruh halini Murat’a anlatıyor:
-Benim hayatım nasıl olmalı biliyor musun? Bir tül perdenin çekilişi gibi hızlı, kendime şeffaf olmalıyım. (…)
-Boş ver Meto! Sen hayatı çalkalayarak yaşayanlardansın. Şu yerkürede bir rahat dursan, çekilsen ya da daha derinlerde kalsan ne kadar güzel olacak… (…) Şimdi uzan ve gökyüzüne bak.
-Gökyüzüne baksam n’olacak, her şeyi bir bütün olarak görüyorum. (…)
Metin Kaçan
“Fındık Sekiz”, YKY, 2. Baskı, 1998, s.49
