Politika askeri eylemi yönettiği anda savaş psikolojiktir, şu bakımdan ki, orduların ilerleyişleri, pazarlık aracından başka bir şey değildir: Bunun içindir ki hanedan savaşları kendilerine amaç ararlarken kamuoyunu da yardıma çağırmışlar ve kendilerini psikolojik gereklere göre ayarlamışlardır. (…) Bir ara bozma tekniği, bir parçalama sanatıdır bu. Bu bakımdan devletler ya da uluslar arasındaki psikolojik savaş, yurttaşlar arasındaki iç çekişmelerin uluslararası alana aktarılışından başka bir şey değildir. (…) Birkaç asilzadenin suç ortaklığıyla Fransa krallığına kolayca girebilirsin. Ülkenin kapılarını sana açmak ve zaferini kolaylaştırmak için orada her zaman hoşnutsuzlar ve yenilik meraklıları vardır çünkü. (…) Klausewitz, “Çok zayıf, çok küçük olan, ihtiyat ile sağduyudan da artık hiç yararlanamayan kimse öyle bir noktaya gelir ki, sanki “bilgi”nin bütün olanakları ona yüz çevirmiştir. Bu durumda başvuracağı tek çare ise kurnazlıktır.” demekteydi. (…) Psikolojik savaş, düşmanı bizim irademizi yerine getirmeye zorlamak amacını güden politik bir zorbalık eylemidir. (…) Ak ve kara propagandanın yanı sıra her ikisinden de daha etkili olan başka bir propaganda aracı vardır; “Kurşuni” propaganda, verici ile alıcı arasında bir kararsızlık perdesi yaratmayı amaçlar…
Maurice Megret
Psikolojik Savaş, Çev. Samih Tiryakioğlu, Varlık Yayınları, 1972
