1. Açıkça anlaşıldığına göre, sayın başkanı bulunduğunuz baskın birliği,
Chinche’ye yeni bir mezarlık inşa etmek üzere yola çıkmış bulunmaktadır.
2. Yüksek korumanız altındaki askerler, bu gibi durumlarda, yokluk ve açlık gibi sudan bahanelerle başkaldıran komünerolara, ulusal gülmece ve tuzak kitabımız olan anayasamızın yüzbinbirinci maddesi gereğince, hapishane olarak mezarlığı gösterir.
3. Yukarıdaki madde gereğince, ya da aşağıdaki, hangisi olduğunu bilmiyorum, gözlüklerimi unutmuşum, zaten ha o olmuş ha öbürü, önemli değil… Heh, evet işte o madde gereğince baskın birliğinin elindeki mezarlık ayaklanan köylüleri barındıramayacak kadar küçük olursa, birlik komutanı yeni bir yer, özellikle, sonradan ellerini yıkayabileceği bir dere kıyısı seçer ve yeni mezarlığı oraya açar; Bu kamu girişiminde arsa belediye tarafından, ölüler de ordu tarafından temin edilecektir.
4.Chinche’nin zaten bir mezarlığı vardır, kapısız bir mezarlık ama bu.
5. Chinche peyzajı böyle önemli bir kamu kuruluşu için anayasanın öngördüğü koşullardan hiçbirine sahip olmamakla…
(…)
“Kim bu adam?”
Remi eğildi, yerden bir taş aldı.
“Kim olursa olsun,” dedi teğmen. “Ateş!”
Bir makineli tıkırdadı. O zaman açığa çıktı ancak, Remi’nin nasıl bir onulmaz hastalığın acısını çektiği. Mermiler kafatasının üstünü alıp götürmüştü. Kafatasının içinde beyin yerine bir sardunya duruyordu.
Manuel Scorza
Toprak Acısı, Çev: Müntekim Ökmen, 2.Baskı, 1986, Can Yayınları
