Ağaçlarda ağaçları göremiyorum artık.
Dalların rüzgâra tuttukları yaprakları yok.
Yemişler tatlı, ama sevgisiz.
Doyurmuyorlar bile.
Ne olacak şimdi?
Orman kaçmakta gözlerimin önünde.
kulaklarımın dibindeki kuşların ağzı mühürlü,
döşeğim olabilecek çayır da kalmamış.
Doymuşum artık zamana
ve içimde zamana susamışlık.
Ne olacak şimdi?
Dağlarda ateşler yanacak gece bastığında.
Yine davranıp, yaklaşmalı mı her şeye?
Yollarda yolları göremiyorum artık.
Ingeborg Bachmann
‘Ertelenmiş Zaman’dan…
