(…)İnsan böylece -zaten bir dolu handikap var nesnel olmamak için- sorunun bittiğini bitirildiğini sanıyor sanabilir. Şiirdeki özgünlük de öyle bilinir, şair ne denli az etki altında kalmışsa özgün olur; oysa tersidir gerçek, binlerle onbinlerle etki sonucunda özgün olunabilir.(…)
Pek kuşkulu bir adam sayılmam ama bana çok şey gösterilmeye çalışıldığı gözüktüğü gibi gelmiyor. (…)
Ece Ayhan
“Kardeşim Akif”, Haz: Eren Barış, Dipnot Yay., 2011, 1.Baskı, s.25