(…)Bazen suçun şehirlerin kendisinde olduğunu düşünüyorum. Görsel ve ekonomik tekbiçimlilik, büyük zincir işletmeler, sınırları aşan ortak modalar ve tarzlar, yöreye özgü olanı ikinci plana itiyor, onu solmuş renklerle silik bir fona dönüştürüyor. Sokaklarda yöreye özgü farklılıklarla nadiren karşılaşıyorum; ama onları görüp tanısam bile, yerel dil sanki sessizlikten yapılmış gibi, yerine her yeri ele geçiren yaygın bir dil dayatılıyor, herkes tarafından bilinen, hiçbir özelliği olmayan, belirsiz, hatta gereksiz bir dil. (…) (s.21)
(…)
Sergio CHEJFEC
“Benim İki Dünyam”, Çev: Bülent Kale
Jaguar Yay., 2019, 1. Baskı, s. 58
