Zaman ve kurallar; birbirinden doğma, birbirini çürüten ve hep yeniden doğan, birbirini yansıtan ve ancak böylece görünür olabilen, imgelerden ve karşı imgelerden örülü, zamandan gittikçe kopan bir zincir; bu ikisi, ortak ezgilerinin son perdelenişinde ruhun zaman-ötesi uzamını yansıtırlar, ve simgeselin ötesine geçilebilmesi, simgenin kendi kendisinin ilk-imgesine dönüşebilmesi her ne kadar olanaksızsa da, imge gerçekliği yine de ruhun bir parçası, barınağı ve zamandışı şimdiki zamanı olup çıkar.
Hermann Broch
Kader Ağıtları-Vergilius’un Dönüşü, Çev: Ahmet Cemal, İyi Şeyler Yay. 1996, s.15
