Pascal Quignard’ın “Dünyanın Bütün Sabahları” adlı romanında yazdıklarıdır:
Rahip Mathieu söze şöyle başladı:
“Antik çağın müzisyenleri ve şairleri şöhretten hoşlanırlar, imparatorlar ya da hükümdarlar onları huzurlarından uzak tutarsa gözyaşı dökerlerdi. Siz, adınızı hindilerin, tavukların, küçük balıkların arkasında saklıyorsunuz. Tanrımızın size bahşettiği yeteneği toza toprağa ve gururlu bir yoksulluğa gizliyorsunuz. (…) Tahta kulübenizin dibindeki küçük fare gibi kuruyup kalacak, kimse tarafından tanınmadan ölüp gideceksiniz.” Bu sözleri duyan Mösyö de Sainte Colombe sandalyesini şöminenin davlumbazının üstünde parçaladı ve haykırmaya başladı:
“Sizin sarayınız bir kulübeden daha küçük, oradaki kuru kalabalık, bir kişiden daha azdır benim gözümde!”
