Öyle apansız bir olmayıştı ki
sonsuza dek durdum orada,
kimseyi bilmeden, kimse bilmeden beni,
bir sandalyenin altındaymışım
gecede yitmişim sanki:
böyleydi işte olmuş olmayan,
sonsuza dek durdum orada.
(…)
Pablo Neruda
“Gölge Bile Yalnız”, Çev: Erdal Alova, İyi Şeyler Yay., 1991