(…)
“Biliyor musunuz?” dedi Kapperbrunn. “Matematik insan ruhunun, bir tür umutsuzluğunun dile gelişidir… Aslında hiç gerekmez bize, oysa bir ahlâk adası gibidir, matematiği bu nedenle severim.”
Heieck’ın yanıtlayabileceği pek bir şey yoktu. Kapperbrunn, umursamaz görünüyordu, Kapperbrunn bir şeye ihanet ediyordu, fakat neye pek belli değildi.
(…)
Hermann Broch
“Bilinmeyen Değer”, Çev: Gertrude Durusoy, Ada Yayınları, s.10, 1988