(…)
Yapıtların ömrü, işe yararlıklarının ömrüdür.
Bu nedenle de kesintilidir bu ömür. Vergilius’un hiçbir işe yaramadığı yüzyıllar olmuştur.
Ama dünyaya gelen ve yok olmayan her şeyin, yeniden yaşama olasılığı vardır. Bir örneğe, bir kanıta, bir öncüle, bir bahaneye gerek duyulur.
Ve bakarsınız ölü bir kitap kıpırdar ve yeniden konuşmaya başlar.
(…)
Kimi zaman penceredeki manzara, duvara asılmış bir tablodur yalnızca; kimi zaman oda, orada olmamı değil, bütünü görmemi engelleyen, ağaçlar arasında bir kabuktan başka bir şey değildir. Bir bakışım arızasıdır yalnızca…
(…)
Kuş gibi hafif olmak gerek, tüy gibi değil.
(…)
Gerçek düşmanlarımız, sessizdir.
(…)
Paul Valéry
1941 yılında yayımlanan “Tel Quel” (Olduğu Gibi) adlı seçkisinden…
“İmge ve Sanrı”, Çev: Samih Rifat, Harf Yay., 1993
