(…)
kapatınca sessizce
kendi gecemden
____senin gecene
yüzümü uzattım
koynuna büyük ışıksızlığın
ve aramızdaki gölgeler boyunca
diğerine iliklendi masanın bir köşesi
sırtının altındaki minder
_____________şu senben desenli
üzerindeki yokluğumla
_____________burda değilim
(…)
geceye yüzümü bıraktım
uzaklaşarak büyüdü kalbimiz
tülleri aştı rüzgâr
“sade” şarabının kokusu dağılıyor
(…)
iki kişi kalınca yalnızlıkta
seni sevmek cennetin gece vaktidir
burası her şeyin bitişiğinde
veya bir şiirin bitmeyişindedir
Zafer Yalçınpınar
5 Eylül 2012
Hamiş: Şiirin tamamına https://zaferyalcinpinar.com/s102.html adresinden ulaşabilirsiniz.
