(…)
Dada neydi? En başta çeşitli sanatçıların, ressamların ve şairlerin Birinci Dünya Savaşı’na ve bu savaşa sebep olan toplum ve liderlere karşı şiddetli tepkisiydi. Kabare Voltaire’i düzenleyen Hugo Ball günlüğüne şöyle yazmıştı:
Burada kutladığımız hem şaklabanlık ve hem de bir ağıt merasimidir. Kabaremiz bir jesttir. Telaffuz ettiğimiz, söylediğimiz her söz en azından bir anlama gelir: Bu utanç verici çağ, saygımızı kazanmayı beceremedi. Nesi saygıdeğer, nesi takdire şayan? Top tüfekleri mi? Büyük davulumuz onları bastırıyor. İdealizmi mi? Hem popüler hem akademik türü çoktandır el âlemin maskarası olmuş…. Dada dediğimiz şey daha yüce soruları da içinde barındıran bir hiçlik komedisi, bir gladyatörün selamı, paspal artıklarıyla bir oyun, ahlak ve bolluk pozlarının ölüm fermanıdır.
Dadacının kavgası, bu çağın ıstırabı ve ölüm sancılarıyladır.
Hugo Ball, “Flight Out Of Time” (Viking Press, New York, 1974)
Lee Harwood
“Kalbim Dada’da Kaldı”, Çeviri: Deniz Kurt
SUB Yayın, Underground Poetx Serisi, 2019
