Birden başlıyor pusu sevdanın
Birden kesmiyor göğü kırlangıçlar
Birden kırılmıyor dal
Birden ölmüyor çocuklar
Birden olmuyor hiçbir şey, birden.
Kan kokuyor gömleğimin yakası
İrin ve apse, insan kokuyor
Orada göz yok, kaş yok, aşk yok
Süt gibi dokunuyor olmak yok
Orada renk yok, ses bile yok
Birden olmuyor hiçbir şey, birden.
Kızın bana, küfredin ve asın
Çünkü birden başlıyor ölümün sesi
Anasız kalan bir çocuğun
Gözlerini gözünüze koyun
Deyin ki hepimiz masumuz.
Birden başlıyor uçurum dostlar
Birden öldürüyor çaresizliğim.
Birden…
ABDULLAH NEFES
Üvercinka Dergisi’nden…
