(…)
Her şeye âşığım ben,
bütün ateşler arasında
yalnız aşkın ateşi sönmez
bu yüzden, dolaşıyorum yaşamdan yaşama
gitardan gitara
ne ışıktan, ne gölgeden
korkuyorum
toprağın kendisi olduğumdan
kaşıklarım var sonsuza uzanan.
Kimse şaşırmaz bu yüzden
ararken benim kapısız, numarasız evimi,
orada siyah taşlar arasında,
yüz yüze, ışıltısıyla
acımasız tuzun
orada yaşıyoruz, kadınımla ben,
orada kök salıyoruz.
Yardım! Yardım! Yardım edin!
Yardım edin bize her gün daha çok toprak olalım diye!
Yardım edin bize
daha çok kutsal köpük,
dalganın havası olalım.
Pablo NERUDA
Extravagaria‘dan….
Çev: Erdal Alova
