Nis
23
2010

Şiir Neden Söz Eder? (Octavio Paz)

(…)
Çağcıl şiirin güçlüğü karmaşıklığında değildir –Rimbaud, Gongora ya da Donne’dan çok daha basittir – gizem yad aşk gibi kendini hepten verişi (ve bir o kadar da uyanık olmayı) önkoşmasından doğar güçlüğü. İki anlama gelmeseydi güçlüğün anlıksal değil aktörel olduğunu söyleyecektim. Felsefi tefekkürdeki gibi dış dünyanın geçici olarak da olumsuzlanmasını içeren bir deneyim söz konusudur. Kısaca, çağcıl şiir, kendini yaşam ve insanın sonul anlamı gibi gösterebildiği ölçüde imlemler bütününü yıkma girişimidir. Bu yüzden de dilin hem yıkımı hem de yaratımıdır. Sözcüklerin, anlamların yıkımı, suskunun sultanlığı; üstüne üstlük Söz’ü arayan sözdür. Bu “delilik” karşısında omuz silkip geçilebilir. Oysa, yüzyıldan fazla zamandır birkaç yalnız adam, gelmiş geçmiş en yetenekli kafalardan birkaçı, bu gülünç girişime baş koymaktan çekinmediler bile.

Octavio Paz
“Şiir Neden Söz Eder?”, Çev: Oğuz Demiralp
Cehennemde Bir Mevsim, Şiir Dergisi, 1979, Sayı:1, s. 24

Written by in: Usta Beni Öldür! (AKSAK KOLAj) |

Yorum yapılmamış »

RSS feed for comments on this post.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

Powered by WordPress | Theme: Aeros 2.0 by TheBuckmaker.com