(…) Meşru olan ile meşru olmayan iktidar arasındaki temel liberal ayrımı bir kenara bırakan Foucault, modern iktidarın “yerel, süreğen, verimli, kılcal ve dışadönük” karakterini gün ışığına çıkarır. İktidarın “maddi zorlamalarla sıkıca örülmüş ağı” -uysal bütünlüklerin ve kendi kendini gözeten öznelerin üretilmesinde kullanılan değişik mikroteknikleri-, öyle uzun bir süre boyunca görünmez kalırlar ki, biz buna bir “bağımsızlık” gibi muamele ederiz. Yine de bu, anlaşma üstüne kurulu ve liberal kuramın, meşruluk sorunsalına empoze ederek tekrar tekrar ileri sürdüğü hakların korunmasını amaçlayan klasik iktidarın bir tarihi hata olan modelidir. Liberal paradigma, böyle yaparak, modern disiplinin ve hükümranlığın giderek gelişen sinsi biçimlerini gözden ırak tutmaktadır. (…)
Dana R. Villa
“Postmodernlik ve Kamusal Alan”, Çev: Bahar Öcal Düzgören,Cogito Dergisi, Yaz, 1996, s.264
