(…) Gün batarken rüzgâr şiddetlendi, kuzey-doğudan esmeye başladı. Sabahın üç veya dördünde geminin kaptanı Marmara Adası’nı geçtiğimizi düşünerek boğaza gece karanlığında girmiş olmamak için yelkenleri maystraya aldı. Gerçekten de gün doğarken kendimizi Marmara Adası’nın kuzey batısında ve küçük Gaidoura adacığının hen iki fersah yakınında bulduk.
Marmara Adası, adını bir cins mermerden almıştır. İnce mavimtırak ve gri damarları olan mermer bu adadan büyük miktarlarda çıkarılır. Rumlar bu mermere Cysique mermeri derler. Sebebi ya aynı mermerin Sysique yarımadasında da bulunması, yahut buranın Marmara Adası mermerlerine bir antrepo görevi görmesindendir. Anadolu’daki bütün eski belde kalıntılarında bu mermerin izleri göründüğü gibi İstanbul camilerinin sütunları da aynı taştan yapılmıştır. (…)
Rolin OLİVİER, 1790
Türkiye Seyahatnamesi (2. Kitap), Çev: Oğuz Gökmen, 1991, Ankara
Hamiş: EVV3L kapsamında yayımlanan “Adalar Kültürü” ilgilerinin tümüne https://evvel.org/ilgi/mermer-adasi adresinden ulaşabilirsiniz.
