Öz ve Biçim
Bay Keuner bir resmi izliyordu, resimdeki şeylere çok başına buyruk bir biçim verilmiş olduğunu gördü. Dedi ki: “Kimi sanatçılar dünyayı gözlemlerken birçok filozofun yaptığını yapıyorlar. Biçim için çaba gösterirken özü yitiriyorlar. Bir seferinden bir bahçıvanın yanında çalıştıydım. Elime bir bahçe makası tutuşturup, bir defne ağacını budamamı istedi. Ağaç bir saksı içindeydi ve bir kutlama günü için kiraya verilmişti. Bunun için küre biçiminde olması gerekiyordu. Hemen sağdan soldan fışkırmış filizleri budamaya başladım. Ne kadar çok çaba tüketmiştim küre biçimini yakalamak için, ama epey, epey zaman bunu başaramadım. Birinde bir tarafından, diğerinde öbür tarafından çok kesmiş oluyordum. Sonuçta bir küre olduydu, ama küre küçücüktü. Bahçıvan düş kırıklığı içinde: “İyi, bu küre, ama defne nerde?” dediydi. (s.38)
En İyilerin Zorluğu
“Ne üstüne çalışıyorsunuz?” diye soruldu Bay Keuner’e, “Çok zorlanıyorum, birazdan gelecek olan yanılgımı hazırlıyorum.” diye yanıtladı Bay Keuner. (s.17)
İyi Bir Yanıt
Bir işçiye mahkemede ‘dünyevi mi, yoksa uhrevi mi’ ant içmek istediği soruldu. “Ben işsizim” diye yanıtlamıştı işçi-“Yanıtı hiç de düşünülmeden verilmiş bir yanıt değildi.” dedi Bay Keuner, “Bu yanıtla vurgulamak istediği, kendisinin içinde bulunduğu durumda bu tür soruların sorulmasının ve belki de böyle bir duruşmanın hiçbir anlamı olmadığını anlatmak istemişti.” (s.26)
Bay Keuner ve Lirik
Bay Keuner bir şiir seçkisini okuduktan sonra dedi ki: “Roma’da aday kamu görevlileri Forum’a gelirken rüşvet olarak para almasınlar diye cepsiz togalarını giymek zorundaydılar. Lirikçiler de öyle yensiz giysiler giysinler ki, saçılmasın yenlerinden dizeler. (s.47)
BERTOLT BRECHT
“Bay Keuner’in Öyküleri”, Çev: Anna-Murat Çelikel, Boyut Yay., 1987
