Tem
20
2020

Çıplak Toprak (Kenneth Patchen)

Gözümde bir hayvan dikiliyor.

Duyularımı pişiriyorum koyu bir ateşte.
Eski rahimler kurudu ve yeni anne
Bir dünyanın ayak izleriyle yaklaşıyor.

Bu tırmanılmaz cennetin halkı kim?
Çağıran ne?
Bu merhametsiz toprağı kimin kanı kutsallaştırıyor?
İnsan uykumun havzası boyunca yılan gibi sürünen de ne?

Bilmenin diğer tarafı…
Uyanmama hazzının okşaması… Ey başlangıç
Kâfi bir sevgi! Ey nazikçe suskun şekilleri
Son fezanın.

Kenneth Patchen
“Öfkeli ve Işıklı Adam”, Çev: Güzin Ayan
The Poet House, s.8

Written by in: Usta Beni Öldür! (AKSAK KOLAj) |

Yorum yapılmamış

Comments are closed.

RSS feed for comments on this post.

Powered by WordPress | Theme: Aeros 2.0 by TheBuckmaker.com