(…)
Yıllar boyunca şişelenmiş duran bir ruh
Bir tür cinsel ve entelektüel uçurumda
Burnundan, o da çok az beslenebilmiş
Ve sizler tarafından dinlenilmek istiyor
(…)
Sizler saçınızı tarıyorsunuz, bu doğru, bahçelerde yürüyorsunuz,
Derinizin altında sizin bir başka deri var,
Sizin o derileri otomatik olarak değiştirmenizi
Sağlayan bir yedinci duyunuz daha.
Ama ben bir çocuğum kayaların arkasından annesini çağıran,
Ben taşları burnu hizasına kadar sektirebilen bir yolcuyum,
Ve bağırarak üzerinin yapraklarla örtülmesini isteyen bir ağaç.
Nicanor Parra
“Şiirler, Karşışiirler, Başka Şiirler”
Çev: Bülent Kale, İthaki Yay., Aralık 2015, s. 29
